Лазарава субота

У вербную суботу (нядзелю Лазара) ламаюць вярбы. У суботу рыхтуюць брагу, грачаныя бліны, кашу, рыбны Курнікаў. Апоўначы моладзь абыходзіла дома з песнямі. Ля варот крычалі: «Адчыні, адчыні, маладая, вербешкою біць, здароўем больш ранейшага надзяліць!» Увайшоўшы ў хату, злёгку білі галінкамі вярбы спячых са словамі: «Верба хлёст, бей до слёз!», «Вставай рано, бей барана!», «Бьём, чтобы быть здоровыми» (Городищевский уезд Пензенскай губерні).

У гагаузаў ў Лазараву суботу напярэдадні Вербнай нядзелі выконвалі вясновы дзявочы абрад лазарования (Lazari), які захаваўся да нашых дзён. Лазаровали дзяўчынкі 7-10 гадоў, якіх называлі «лазарки». Яны хадзілі па дамах па трое з спевам лазарских песень. Адна з лазарок адлюстроўвала «нявесту». Яе твар звычайна было зачынена белай кароценькай вэлюмам або хусткай. Удзельніц адорвалі сырымі яйкамі і дробнай манетай.