У хуткім часе Рэспубліка Беларусь будзе святкаваць 30 гадоў, як беларускі народ мае ўласную дзяржаўнасць. Але за гэты час улады нашай краіны не толькі так і не здолелі збудаваць сваю нацыянальную канцэпцыю ды адбудаваць гістарычную самасвядомасць, але і стварылі парадак, калі нацыянальнае можа лічыцца антыдзяржаўным.
Дзень памяці паўстанцаў 1863 года будзе традыцыйна адзначаны ў Свіслачы - на радзіме братоў Каліноўскіх. У мерапрыемстве, запланаваным на 27 кастрычніка, прымуць удзел нацыянальна свядомыя грамадзяне з розных рэгіёнаў Беларусі.
Пачатак 1863 г. азнаменаваўся новым пад'ёмам сялянскага руху ў Беларусі, які быў выкліканы надзеямі былых памешчыцкіх сялян атрымаць "настояшую волю" ў сувязі з пераводам іх у становішча часоваабавязаных. Гэта супала па часе з нацыянальна-вызваленчым паўстаннем, якое ў 1863 г. ахапіла ўсю Польшчу.
Чарнобыль нават гучыць як удар звону. Як наканаваньне для Беларусі.
Чарнобыль і Беларусь, як нэгатыў і здымак, як чорна-белыя кадры дакумэнтальнае кронікі, для ўсяго чалавецтва сумешчаныя ўвадно назаўжды.
26 красавіка 1986 года ў гадзіну ночы на Чарнобыльскай атамнай электрастанцыі выбухнуў рэактар 4-га энэргаблёку. Гэта стала найбуйнейшай тэхнагеннай катастрофай у сусьветнай гісторыі.
Кожны савецкі школьнік цвёрда ведаў, што: «У 1242 годзе наўгародскі князь Аляксандр Яраслававіч Неўскі, вызваляючы Пскоў, заняты лівонскімі рыцарамі, разбіў крыжакоў на лёдзе Чудскага возера. Нямецкае войска, пастроенае клінам, або «свіннёй», было акружанае і знішчана флангавымі ўдарамі наўгародскай конніцы і засаднага палка. Рыцары ў цяжкім узбраенні праваліліся пад лёд, які іх не вытрымаў. Бітва назаўжды спыніла крыжацкую агрэсію на Ноўгарад…» І далей прыкладна ў такім ключы.
А як было насамрэч?
Для Беларусі сакавіцкія дні адзначаны сумнай датай: у 1943 годзе на Зямлі не стала Хатыні. Знікла ціхая гасцінная беларуская вёсачка. Ад рук нацыстаў загінулі амаль усе яе жыхары. У Хатыні жылі звычайныя беларускія сяляне, апрацоўвалі зямлю, вырошчвалі збожжа, бульбу, гадавалі дзяцей, спраўлялі вяселлі і святы, марылі аб будучыні, якая для іх не настала. Хатынь не проста старонка Вялікай Айчыннай вайны, гэта сімвал вялікай трагедыі, наш боль, наш гнеў.
